ارائه استراتژی مناسب دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر مقایسه تطبیقی ایران و ترکیه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش آموخته مدیریت فرهنگی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران- ایران

2 دانشیارگروه مدیریت وبرنامه ریزی فرهنگی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ، تهران- ایران

3 استادیار گروه مدیریت فرهنگی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران- ایران

چکیده

هدف از این مقاله ارائه استراتژی مناسب دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی مبتنی بر مقایسه تطبیقی با ترکیه می‌باشد. در این مطالعه به بررسی ویژگی‌های فرهنگی ایران و ترکیه بر اساس مطالعات گلوب و هافستد، بررسی وضعیت موجود وتحلیل سواتی و        ارائه استراتژی مناسب دیپلماسی فرهنگی ایران پرداخته شده است. روش تحقیق توصیفی ـ پیمایشی بوده و جامعه آماری به عنوان خبرگان دانشگاهی متشکل از اساتید و دانشجویان دکترا در حوزه‌های مدیریت فرهنگی، روابط بین‌الملل، علوم سیاسی و علوم ارتباطات بوده که از پرسشنامه تحلیل سواتی به‌منظور گردآوری اطلاعات در روش میدانی استفاده شده است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که در ماتریس ارزیابی عوامل خارجی، فرصت‌های سازمان از تهدیداتش بیش‌تر بوده و بهره‌گیری از این فرصت‌ها، می‌تواند آینده بهتری برای آن فراهم کند. بنابراین نهاد دیپلماسی فرهنگی ایران از نظر عوامل خارجی از فرصت‌های بیشتری برخوردار است و نمره نهایی ماتریس ارزیابی عوامل داخلی، بیانگر این است که سازمان از نظر عوامل درونی دارای ضعف می‌باشد. بنابراین نهاد دیپلماسی فرهنگی ایران از نظر عوامل داخلی از حد متوسط پایین‌تر است. بنابراین، استراتژی «محافظ کارانه» برای دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Provide appropriate strategies for the cultural diplomacy of the Islamic Republic of Iran based on comparative comparisons with Iran & Turkey

نویسندگان [English]

  • Mahdi Moniri 1
  • seyed reza salehiamiri 2
  • farzaneh chavoshbashi 3
1 Azad university Tehran iran
2 ostad
3 islamic azad university west tehran branch
چکیده [English]

The purpose of this research is to provide appropriate strategies for the cultural diplomacy of the Islamic Republic of Iran based on comparative comparisons with Iran & Turkey.This study examines the cultural characteristics of Iran and Turkey based on Globe and Hofstede studies, reviewing the current status and analysis of SWOT, choosing a suitable strategy for cultural diplomacy in Iran, and, finally, prioritizing strategies for the cultural diplomacy of the Islamic Republic of Iran.
The research method is descriptive survey and in different phases of the research, various tools such as written sources, official and valid sites, deep interviews and questionnaires have been used. Quantitative data have been analyzed using statistical methods. The research community is an expert community of cultural management, communications and international relations, as well as cultural experts and advisers. The tool used to collect information is two questionnaires for SWOT analysis and hierarchical process analysis.
The final score of the external factors assessment matrix showed that the organization's opportunities are greater than its threats, and taking advantage of these opportunities can provide a better future. Therefore, the Cultural Diplomacy Organization of Iran has more opportunities in terms of external factors, and the final concept of internal factors evaluation matrix indicates that the organization is weak in terms of internal factors. Therefore, Iran's cultural diplomacy institution is lower than average in terms of internal factors. Therefore, the optimal solution of cultural diplomacy strategy of the Islamic Republic of Iran was chosen as a protective remedy.
In the prioritizing phase of strategy of cultural diplomacy solutions in Iran from the viewpoint of experts, conservative solution was in the first priority, respectively, offensive, competitive and defensive strategies were in the next priority.

کلیدواژه‌ها [English]

  • cultural diplomacy
  • SWOT Analysis
  • hierarchical process analysis

مراجع

 

1)      اعرابی, سید محمد اعرابی. (1389). دستنامه برنامه ریزی استراتژیک (نسخه چاپ چهارم). تهران: انتشارات دفتر تحقیق های فرهنگی.
2)      امیری, کیومرث. (1387, شهریور)." آرمان گرایی و مدل یابی در روابط فرهنگی ج.ا.ایران". ماهنامه چشم اندازارتباطات فرهنگی، شماره 30، ص 18
3)      حسن خانی, محمد.(1384). "دیپلماسی فرهنگی وجایگاه آن در سیاست خارجی کشورها".فصلنامه دانش سیاسی.شماره 2، صص 148-125
4)      دهشیری, محمد رضا. (1393). دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات علمی فرهنگی.
5)      سلیمی, حسین. (1379). فرهنگ گرایی،جهانی شدن و حقوق بشر. تهران: مرکز انتشارات وزارت امور خارجه.
6)      سلیمی, حسین. (1383). فرهنگ گرایی،جهانی شدن و حقوق بشر. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین الملل وزارت امور خارجه.
7)      صالحی امیری, سید رضا، محمدی, سعید.(1389). دیپلماسی فرهنگی ،چاپ دوم ،تهران: نشر ققنوس.
8)      معظمی, حبیب. (1384). "رویکردی جدید در کاربرد ارتباطات و فرهنگ در خدمت منافع ملی: دیپلماسی آموزش". ماهنامه ارتباطات فرهنگی, شماره 15،صص9-4

ب-فهرست منابع انگلیسی

1)      Dugan, A. (2015). As Nuclear Talks Progress, 11% in U.S. See Iran Favorably. Washington D.C.: Gallup Research Center.
2)      Heller, K. S., & Persson, L. M. (2009). The Distinction between Public Affairs & Public Diplomacy. In P. M. Taylor, & N. Snow, Handbook of Public Diplomacy. London,New York: Routledge.
3)      Hofsted, G. (2010). Retrieved February 8, 2016, from The Hofsted Center: http://geert-hofstede.com
4)      Hofsted, G., Hofstede, G. J., & Minkov, M. (2010). Cultures and Organizations:Software of the Mind. Mc Graw Hill.
5)      Melissen, J. (2007). The New Public Diplomacy:Between Theory & Practice (secend ed.). London: Palgrave Macmillan.
6)      Nye, J. (1991). The changing nature of American power. New York: Basic Books.
7)      Nye, J. (2004). Soft Power:The means to succes in world politics. New York: Public Affairs.
8)      Nye, J. J. (2008). Public Diplomacy and Soft Power. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616, pp. 94-109.
9)      Nye, J. J. (2011). The Future of Power. New York: Public Affairs.
10)  Topic, M., & Sciortino, C. (2012). Cultural Diplomacy and Cultural Hegemony:A Framework for the Analysis. In M. Topic, & S. Rodin, Cultural Diplomacy & Cultural Imperialism:European Perspective. Frankfort: Peter Lang.
11)  Zagby, J. (2013). Looking at Iran: The Rise and Fall of Iran in Public Opinion. Washington DC: Zogby Research Services.
12)  Zainulbhai, H., & Wike, R. (2015). Iran’s Global Image Mostly Negative. Washington,DC: PEW Research Center.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار