منابع و مأخذ
آزادارمکی، تقی و کمال خالقپناه (1390). «سینما درباره سینما: متاسینما در سینمای ایران پس از انقلاب اسلامی و مجادله بر سرخود سینما». فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. شماره 7: 95-71.
احمدی و بختیاریان (1401). «رابطۀ هنر و سیاست از دیدگاه ژانفرانسوا لیوتار». فلسفه تحلیلی. شماره 19: 30-5.
پاینده، حسین (1386). پسامدرن و فیلم: نگاهی به ساختار و صناعات فیلم میکس، چاپ اول. تهران: هرمس.
پاینده، حسین (1394). گفتمان نقد، مقالاتی در نقد ادبی. چاپ سوم. تهران: انتشارات نیلوفر.
توانایمنافی، کیوان (1391). «بررسی امکانهای بازتابندگی هنری به منظور بازنمایی اخلاقی دیگری فرودست؛ مطالعۀ موردی "کلوزآپ - نمای نزدیک" عباس کیارستمی». فصلنامۀ انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات. شماره 8: 223-199.
دووینو، ژان (1392). جامعه شناسی هنر. ترجمۀ مهدی سحابی. چاپ ششم. تهران: نشر مرکز.
ربانی، تورج (1394). مطالعۀ مقوله فراسینما در سینمای ایران. پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ سینما، دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس.
رشوند، سمیه (1390). بررسی اندیشههای ژانفرانسوا لیوتار در حوزه هنرهای تجسمی. پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ فلسفه هنر. دانشکدۀ هنرهای کاربردی، دانشگاه هنر.
صادقیپور، محمدصادق (1398). «فلسفۀ فیلم از دیدگاه ژانفرانسوا لیوتار»، مطالعات میانرشتهای ارتباطات و رسانه، شماره 2: 140- 115.
کالینیکوس، آلکس (1382). نقد پستمدرنیسم. ترجمۀ اعظم فرهادی. چاپ اول، مشهد: نشر نیکا.
لاوسن، هیلاری (1386). خوداندیشی پسامدرن. ترجمۀ سینا رویایی. چاپ اول. تهران: نشر مروارید.
لیوتار، ژانفرانسوا (1384). تعریف پسامدرن برای بچهها (مکاتبات حد فاصل سالهای 1982-1985). ترجمۀ آذین حسینزاده. چاپ اول. تهران: نشر ثالث.
عزیزیانگیلان، حامد (1392). «درسهای فیلسوفِ هنرمند: دوشان، بورن، نیومن و فرانسیس به روایت لیوتار». کیمیای هنر. شماره 2: 78-63.
مالپاس، سایمون (1388). پسامدرن. ترجمۀ بهرام بهین. چاپ اول. تهران: نشر ققنوس.
مالپاس، سایمون 2 (1388). ژانفرانسوا لیوتار. ترجمۀ بهرنگ پورحسینی. چاپ اول. تهران: نشر مرکز.
نصیریهانیس، جلال؛ نادر شایگانفر و احمد الستی (1399). «فرافیلم و نسبت خود و دیگری در سینمای عباس کیارستمی». فصلنامه علمی مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات. شماره 21: 254-227.
نوذری، حسینعلی (1385). صورتبندی مدرنیته و پستمدرنیته. چاپ دوم. تهران: انتشارات نقش جهان.
ویلیامز، جیمز (1397). فهم پساساختارگرایی، ترجمۀ محمدجواد سیدی. چاپ اول. تهران: نشر نیماژ.
هاشمی، محسن و مریم فیروزی (1396). «خودبازتابی و کارکردهای آن در سینما»، نامه هنرهای نمایشی و موسیقی. شماره 14: 102-87.
هیوارد، سوزان (1391). مفاهیم کلیدی در مطالعات سینمایی. ترجمۀ فتاح محمدی. چاپ چهارم. زنجان: نشر هزاره سوم.
El Ghazouani, Anas. (2012). How Meta-Films Can Serve Cinema. Balking Institute of Technology School of Planning and Media Design Department of Culture and Communication.
Holland, Norman. (1962). “Film, Metafilm, and Un-Film.” The Hudson Review, Vol. 15, no. 3, New York: Hudson Review.Inc.
Lash, Scott. (2014). Sociology of postmodernism. Routledge.
Lyotard, Jean-Francois. (1989). “Judiciosness in Dispute, Or Kant after Marx.” Oxford & Cambridge: UK & USA. Blackwell.
Lyotard, Jean-Francois. (1991). The Inhuman: Reflections on Time. London: Polity Press.
Onala, H. (2011). Tracing the Truth within the Blurring Borders of Fiction and Documentar. Jordan: Yasar University press.
Grant, p., Newall, D. (2008). Art History: The Basics. London:UK, New York: USA.Routledge.
Readings, Bill. (2006). Introducing Lyotard: Art and Politics. London: UK, New York: USA. Routledge.
Rosenbaum, J. (2003). The cinema of Abbas Kiarostami. Chicago: UI press.
Rothwell, Kenneth S. (1987). “Representing King Lear on Screen: from Metatheatre to Meta-cinema.” Cambridge University Press.
Stam, R., Burgoyne, R., Flitterman-Lewis, S. (2005). New Vocabularies in Film Semiotics: Structuralism, Post-Structuralism and Beyond. Oxfordshire: Routledge
Tobisch, J. (2003). Film within Film - Self Reflexivity in European Auteur Cinema. Munich: GRIN Verlag.
Website: