منابع و مأخذ
سعیدی، زهره (1396). «معانی سه‌گانة سعادت در اندیشة کانت»، پژوهش‌های اخلاقی، دورة هفتم، شماره 4: 73-58.
کانت، امانوئل(1385). نقد عقل عملی، ترجمة انشاالله رحمتی، تهران: نورالثقلین.
کانت، امانوئل(1394). نقد عقل محض، ترجمة بهروز نظری، تهران: ققنوس.
کانت، امانوئل(1383). نقد قوة حکم، ترجمة عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی.
کانت، امانوئل(1395). دین در محدودة عقل تنها، ترجمة منوچهر صانعی دره‌بیدی، تهران: نقش و نگار.
کانت، امانوئل(1380). صلح پایدار، ترجمة محمد صبوری، تهران: به‌باوران.
کانت، امانوئل(1392). فلسفه تعلیم و تربیت، ترجمة غلام‌حسین شکوهی، تهران: دانشگاه تهران.
کانت، امانوئل(1393). فلسفه حقوق،ترجمة منوچهر صانعی دره‌بیدی، تهران: نقش و نگار.
یاسپرس، کارل(1390). کانت، ترجمة میر عبدالحسین نقیب‌زاده، تهران: انتشارات طهوری.
kant, Immanuel (1998). Critique of pure reason. Paul Guyer and AlIen W Wood, Cambridge University Press.
Reath, Andrews (1988), Two Conceptions of the HighestGood in Kant, Journal of the History of Philosophy, Volume 26, Number 4, pp. 593-619 (Article).
)
