منابع و مأخذ
احمدی، بابک (1384).کارِ روشنفکری، تهران: نشر مرکز.
تزودورف، تزوتان (1387). روح روشنگری، ترجمۀ عبدالوهاب احمدی، تهران: آگه.
شاهمیری، آزاده (1389). نظریه و نقد پسااستعماری، تهران: نشرعلم.
فوکو، میشل (1380). نظم گفتار، ترجمۀ باقر پرهام، تهران: نشر آگه.
فوکو، میشل (1389). «سوژه و قدرت»، تئاتر فلسفه، ترجمۀ نیکو سرخوش و افشین جهاندیده، تهران: نشر نی.
کانت، ایمانوئل (1377). روشننگری چیست؟، ترجمۀ سیروس آرینپور، تهران: نشرآگه.
لاکلاو، ارنستو (1385). واسازی، عملگرایی، هژمونی، ترجمۀ شیوا رویگریان، در: دیکانستراکشن و پراگماتیسم، تهران: گام نو.
لاکلاو، ارنستو و موفه، شانتال (1393). هژمونی و استراتژی سوسیالیستی، ترجمۀ محمد رضایی، تهران: نشر ثالث.
وبر، ماکس (1385). اخلاق پروتستانی و روح سرمایهداری، ترجمۀ عبدالکریم رشیدیان، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
یورگنسن، ماریان و فیلیپس، لوئیز (1393). نظریه و روش در تحلیل گفتمان، ترجمۀ هادی جلیلی، تهران: نشر نی.
Carrette, Jeremy. (2000). Towards a Political Sprituality, London: Routledge.
Foucault, M. (1997). What is Enlightenment?, Translated by Robert Hurley and others, In Ethics, The Penguin Press.
Foucault, M. (2005). The order of things. Routledge.
Laclau, E. (1993). Power and representation. IM. Poster. Politics, Theory, and Contemporary Culture.New York: Columbia University Press.
Laclau, E. (2005). On populist reason. London: Verso.