منابع و مأخذ
آقاگلزاده، فردوس (1385). تحلیل گفتمان انتقادی. تهران: علمی و فرهنگی.
بستان، حسین (1384). تشیع و تأثیر آن بر خانواده در ایران. فصلنامه شیعهشناسی. شمارة 11: 106-95.
بلیکی، نورمن (1387). طراحی پژوهشهای اجتماعی. ترجمۀ حسن چاوشیان. تهران: نشر نی.
پارسانیا، حمید و ایمان عرفانمنش (1391). روششناسی بنیادین معرفت اجتماعی سید قطب. فصلنامه نظریههای اجتماعی متفکران مسلمان. شمارۀ 2: 92-63.
جمعی از پژوهشگران (1391). جریانشناسی گفتمانهای همسو و معارض انقلاب اسلامی. تهران: اندیشکدۀ راهبردی تبیین.
رضایی، جمال و علیاصغر نراقی (1389). بررسی الگوی خانوادة سالم در سیرة پیامبر اسلام(ص). فصلنامه فدک. شمارة 4: 124-93.
ژیژک، اسلاوی (1390). از نشانگان خود لذت ببرید: ژاک لاکان در هالیوود و بیرون از هالیوود. ترجمۀ فتاح محمدی. زنجان: هزارۀ سوم.
ژیژک، اسلاوی (1392). چگونه لاکان بخوانیم. ترجمۀ علی بهروزی. تهران: رخداد نو.
ژیژک، اسلاوی (1392). کژ نگریستن. ترجمۀ مازیار اسلامی و صالح نجفی. تهران: رخداد نو.
سلطانی، سیدعلی اصغر (1383). تحلیل گفتمان بهمثابة نظریه و روش. فصلنامه علوم سیاسی. شمارۀ 28: 180-153.
سلطانی، مهدی (1390). الگوی ساختار خانوادة مطلوب از دیدگاه اسلامی. فصلنامه معرفت فرهنگی اجتماعی. شمارة 3: 413-171.
عرفانمنش، ایمان (1394). بازنمایی و تحلیل الگوی خانوادۀ اسلامی ایرانی در گفتمان انقلاب اسلامی. فصلنامه معرفت فرهنگی اجتماعی. شمارۀ 23: 23-5.
صادقی فسایی، سهیلا و ایمان عرفانمنش (1391). تحلیل گفتمان نظریهپردازیهای اجتماعی از الگوی خانوادۀ مطلوب در ایران. فصلنامه مطالعات راهبردی زنان. شمارۀ 58: 48-7.
عرفانمنش، ایمان و غلامرضا جمشیدیها (1393). رابطۀ علوم انسانی اجتماعی با گفتمان و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت.فصلنامه معرفت فرهنگی اجتماعی. شمارۀ20: 25-4.
فرکلاف، نورمن (1379). تحلیل انتقادی گفتمان. ترجمۀ فاطمه شایستهپیران و همکاران. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانههای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
فلیک، اووه (1392). درآمدی بر تحقیق کیفی. ترجمۀ هادی جلیلی. تهران: نی.
مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران (1386). بررسی عوامل مؤثر در تحکیم خانواده. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات زنان دانشگاه تهران.
مطهری، مرتضی (1363). ده گفتار. قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
مک دانل، دایان (1380). مقدمهای بر نظریههای گفتمان. ترجمۀ حسینعلی نوذری. تهران: فرهنگ گفتمان.
ون داک، تئون ادریانوس (1382). مطالعاتی در تحلیل گفتمان. ترجمۀ پیروز ایزدی و همکاران. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانههای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
هومر، شون (1392). ژاک لاکان. ترجمۀ محمدعلی جعفری و سیدمحمد ابراهیم طاهایی. تهران: ققنوس.
Blommaert, J. 2005. Discourse: A Critical Introduction. Cambridge: Cambridge University.
Gee, J. P. 1999. An Introduction to Discourse Analysis: Theory & Method. London & New York: Routledge.
Gutting, G. 2006. The Cambridge Companion Foucault. Cambridge: Cambridge University.
Rogers, R. 2004. “Setting an Agenda for Critical Discourse Analysis in Education”. in: Rogers, R. An Introduction to Critical Discourse Analysis in Education. (pp237-254). LEA: London.
Sardar, Z. & B .Van Loon. 1998. Introducing Cultural Studies. Australia: Victoria.
Wodak, R. 2001. “What CDA Is about?(A Summary of Its History, Important Concepts, & Its Developments in Method of Critical Discourse Analysis)”. in: Wodak, R. & M. Meyer. Methods of Critical Discourse Analysis. (pp 1-14). London: Sage.
http://shafaqna.com/persian/shafaqna/item/93907.