منابع و مأخذ
ایجنفلت - نیلسن، سایمون، هایدی اسمیت، یوناس و پژاریس توسکا، سوزانا (1397). برای درک گیمهای ویدئویی (مقدمهای ضروری)، ترجمة سید مهدی دبستانی. تهران: انتشارات دانشگاه صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران.
باودن، الیور (1393). فرقة اساسینها (نهضت مخفی). ترجمة بهنام حاجیزاده. تهران: آذرباد.
پورشبانان، علیرضا و امیرحسین پورشبانان (۱۳۹۷). «بررسی تطبیقی ظرفیتهای بازیسازی از ارداویرافنامه در مقایسه با متن و بازی دوزخ از کمدی الهی دانته»، پژوهشهای ادبیات تطبیقی. ۶ (۴)، ۱۰۴- ۱۲۴ .
پیراویونک، مرضیه (۱۳۹۵، بهار و تابستان). «معرفی معیار برای تحقیق تطبیقی مبتنی بر دیدگاه کری واکر». مطالعات تطبیقی هنر، ۱۱، ۱-۱۰.
حافظنیا، محمدرضا (۱۳۸۷). مقدمهای بر روش تحقیق در علوم انسانی. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت).
جوینی، عطاملک و علاءالدین بن بهاءالدین (۱۳۸۷). تاریخ جهانگشای جوینی. با تصحیح محمد بن عبدالوهاب قزوینی. تهران: هرمس.
دفتری، فرهاد (۱۳۸۵). افسانههای حشاشین یا اسطورههای فدائیان اسماعیلی. ترجمة فریدون بدرهای. تهران: نشر و پژوهش فرزان روز.
دفتری، فرهاد (۱۳۹۳). مختصری در تاریخ اسماعیلیه: سنتهای یک جماعت مسلمان. ترجمة فریدون بدرهای، تهران: فروزان روز.
رضاییان، علی (۱۳۷۷ آذر). «نقدی بر کتاب: افسانههای حشاشین». کتاب ماه و تاریخ جغرافیا، ۱۴، ۳۱- ۳۳.
طنجی، ابوعبدالله محمد بن عبدالله. (۱۳۹۵). سفرنامة ابن بطوطه: تحفه الانظار بی غرائب الامصار. ترجمة محمدعلی موحد. تهران: نشر کارنامه.
فوگل، جکسن اشپیگل (1393). تمدن مغربزمین. ترجمة محمدحسین آریا. تهران: مؤسسة انتشارات امیرکبیر.
فیل، جان و اسکترگود، مارک (۱۳۹۰). مبانی طراحی مرحله بازی. ترجمة طه رسولی. تهران، دنیای بازی.
کوثری، مسعود (1389). عصر بازی (بازیهای ویدئویی و رایانهای در جامعه معاصر). تهران: دریچه نو.
کوثری، مسعود؛ معصوم آقازاده و سیدمحمدعلی سیدحسینی (۱۳۹۷) «سنجش نگرش مردم ایران در خصوص بازیهای رایانهای (مقایسه نگرش افراد مورد مطالعه در رده سنی 7 تا 40 سال)». مطالعات علمی فرهنگ - ارتباطات، سال 19. شماره 41 : 120-91.
ناصری، عبدالله (۱۳۸۰). «راشدالدین سنان، پیشوای بزرگ اسماعیلیان شام در جنگهای صلیبی». فصلنامة جهان اسلام. شماره 7: 168-137.
ناصری طاهری، عبدالله (1387). نقش اسماعیلیان در جنگهای صلیبی. تهران: ققنوس.
نجفی شبانکاره، فریدون (۱۳۹۰). آسیبشناسی بازیهای رایانهای «بازنمایی چهره اسلام و مسلمانان در این بازیها». پایاننامه کارشناسی ارشد. گروه جامعهشناسی. دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی. دانشگاه شهید چمران اهواز.
هنینک، مونکه، هاتر، اینگه و بیلی، اجی (۱۳۹۴). روشهای تحلیل کیفی. تهران: سروش (صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران).
یادگاری، محمدحسن (۱۳۹۹). بازی آغاز شده. تهران: شرکت انتشارات سوره مهر.
Assassin's Creed. (2007). Ubisoft Montreal.
Bosman, F. G. (2016). ‘Nothing is true, everything is permitted’ The portrayal of the Nizari Isma'ilis in the. Online – Heidelberg Journal of Religions on the Internet, 10, 6-26.
Champman, A. ( 2012, SPRING). Privileging Form Over: Analysing Historical VideoGames. Journal of Digital Humanities, 1(2)..
Comel, Mirt (2014, janiuary), Oriantalism In Assanssin’s Creed: Self-oriantalized The Assassins From Forerunners Of Modern Terrorism Into Occiedentilized Heroes. Teorija In Praksa, 72-90
David Hodgson, David Knight. (2007). Assassin's Creed Limited Edition Art Book. Prima Official Game Guide (N a).
Knights Templar, World History. (2017, 05 25). Khan Academy.
Menon, Lakshmi. (2015). History First-hand: Memory, the Player and the Video Game Narrative in the Assassin’s Creed Games. Rupkatha Juornal. 6,1, 107-113.
Urban, Willaim. (2003). The Teotonic Knights. London: Greenhill Books.
Wolf, J.P Mark & Perron, Bernard. (2014). The Routledge companion to video game studies. New York: Routledge.
Wikipedia, the free encyclopedia. (n.d.). Robert IV of Sablé. Retrieved from https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_IV_of_Sabl
Wikipedia, the free encyclopedia. (n.d.).https://en.wikipedia.org/wiki/Teutonic_Order Retrieved from https://en.wikipedia.org/wiki/Teutonic_Order
Wikipedia, the free encyclopedia. (n.d.). Assassin’s Creed Retrieved from https://en.wikipedia.org/wiki/Assassin%27s_Creed