محمدرضا حسنائی؛ سعیده‌سادات موسوی
چکیده
داستان‌های مصور و انیمیشن در ژاپن، از سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم تاکنون نقش پویایی در گفتمان ملی‌گرایی این کشور ایفا کرده‌اند. در دوران جنگ، این رسانه‌ها برای ترغیب جوانان به شرکت در جنگ و تقویت روحیة عمومی به‌کار گرفته شدند. در سال‌های پس از جنگ نیز به منزله ابزار قدرتمندی برای تسکین زخم‌های حاصل از شکست عمل کرده‌اند. این پژوهش ...
بیشتر
داستان‌های مصور و انیمیشن در ژاپن، از سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم تاکنون نقش پویایی در گفتمان ملی‌گرایی این کشور ایفا کرده‌اند. در دوران جنگ، این رسانه‌ها برای ترغیب جوانان به شرکت در جنگ و تقویت روحیة عمومی به‌کار گرفته شدند. در سال‌های پس از جنگ نیز به منزله ابزار قدرتمندی برای تسکین زخم‌های حاصل از شکست عمل کرده‌اند. این پژوهش بر آن است تا با انجام مطالعهای تاریخی، قدرت احتمالی این رسانههای تصویری را در جامعة ژاپن ارزیابی کند و سپس به کنکاشی برای پاسخگویی به این پرسش بپردازد که رسانه انیمیشن در ایران، به چه میزان توانسته است در گفتمان هویت ملی مشارکت داشته باشد. بر مبنای یافتههای این مطالعه تطبیقی، میتوان دریافت که هنر داستان مصور به منزله رابط میان کاریکاتورهای سیاسی و رسانة انیمیشن، حلقة گمشدهای است که عدم رشد درخور آن در ایران، یکی از عوامل عدم ورود مضامین اجتماعی و سیاسی به عرصة انیمیشن شده است.
