ساره ملکی؛ احمد نادعلیان؛ محسن مراثی
چکیده
پیکربندی‌اجتماعی، نوعی اقدام اجتماعی هنر است که در آن اندیشه، گفت‌وگو نقش اصلی دارند. اصطلاح پیکربندی‌اجتماعی، نخستین بار توسط هنرمند و سیاستمدار آلمانی، جوزف بویز مطرح شد. پژوهش حاضر به‌منظور مطالعه کارکردهای پیکربندی‌اجتماعی به‌مثابه هنر اجتماعی انجام شده است. در این پژوهش، به مهم‌ترین اندیشه‌های بویز در رابطه با پیکربندی‌اجتماعی ...
بیشتر
پیکربندی‌اجتماعی، نوعی اقدام اجتماعی هنر است که در آن اندیشه، گفت‌وگو نقش اصلی دارند. اصطلاح پیکربندی‌اجتماعی، نخستین بار توسط هنرمند و سیاستمدار آلمانی، جوزف بویز مطرح شد. پژوهش حاضر به‌منظور مطالعه کارکردهای پیکربندی‌اجتماعی به‌مثابه هنر اجتماعی انجام شده است. در این پژوهش، به مهم‌ترین اندیشه‌های بویز در رابطه با پیکربندی‌اجتماعی و به زمینههای پیدایش هنر اجتماعی در دوره پستمدرن نیز اشاره شد. این پژوهش به لحاظ ماهیت، بنیادی، با روش توصیفی- تحلیلی و نمونهگیری نظری انجام و اطلاعات ضروری به روشهای کتابخانهای، مصاحبه و مراجعه به پایگاههای الکترونیکی مرتبط و معتبر دریافت شد. یافتهها نشان داد که مفهوم پیکربندی‌اجتماعی گونهای جدید از هنر را به همراه داشت که پیوند هنر و آموزههای اجتماعی بود. این ژانر هنری تابدانجا پیش رفت که امروزه، پیکربندی‌اجتماعی، کنشگری و اقدام اجتماعی در قالب هنر است. بسیاری از هنرمندان با پیکربندیهای اجتماعی، سطح آگاهی عمومی جامعه را ارتقا بخشیده و موجب بهبود شرایط اجتماعی میشوند.
