زینب شریفی؛ افسانه مظفری؛ علی دلاور؛ علی‌اکبر فرهنگی
چکیده
چکیده: «روزنامه‌نگاری محیط زیست» به عنوان یکی از رشته‌های جدید با هدف ارتقای سطح آگاهی شهروندان و آموزش مسائل زیست‌محیطی به زبان عمومی در دنیا مورد توجه قرار گرفته و این در حالی است که هنوز مطبوعات ایران حتی یک صفحه ویژه محیط زیست ندارند. لزوم افزایش آگاهی و مشارکت مردم در حفظ محیط زیست توسط خبرنگاران، با توجه به بروز بحران‌های ...
بیشتر
چکیده: «روزنامه‌نگاری محیط زیست» به عنوان یکی از رشته‌های جدید با هدف ارتقای سطح آگاهی شهروندان و آموزش مسائل زیست‌محیطی به زبان عمومی در دنیا مورد توجه قرار گرفته و این در حالی است که هنوز مطبوعات ایران حتی یک صفحه ویژه محیط زیست ندارند. لزوم افزایش آگاهی و مشارکت مردم در حفظ محیط زیست توسط خبرنگاران، با توجه به بروز بحران‌های زیست‌محیطی ضروری است. براساس نظریه برجسته سازی و فریمینگ اولویت دادن به مسائل محیط زیست و قاب‌سازی‌های متنوع با رویکرد حرفه‌ای می‌تواند باعث ارتقای سواد زیست محیطی شهروندان و مسئولان و مشارکت آنان در حفظ آن شود. پرسش اصلی پژوهش پیش‌رو این است که «معیارهای حرفه‌ای» روزنامه‌نگاری محیط زیست تا چه اندازه در گزارش‌های زیست محیطی مطبوعات ایران رعایت شده‌اند؟ در این تحقیق، با روش تحلیل محتوا، 200 گزارش زیست محیطی چهار روزنامه ایران، اعتماد، شرق و شهروند در سال 94 بر اساس معیارهای جهانی روزنامه‌نگاری محیط زیست بررسی و با روش سرشماری در قالب 12 مقوله تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها نشان می‌دهد که در گزارش‌ها 5/66 درصد معیار «فرایندمداری»، 5/72 درصد «بیان پیامدها»، در 84 درصد «نظرات اساتید» و در 5/66 درصد معیار «ارتباط موضوع با دیگر مناطق جغرافیایی» رعایت نشده و تنها در 5/2 درصد گزارش‌ها از «کاربرد نقشه و چارت» برای آسان سازی اطلاعات استفاده شده است. به‌طور کلی، بین روزنامه‌ها از لحاظ رعایت 12 معیار تخصصی روزنامه‌نگاری محیط زیست تفاوت معنی‌دار وجود دارد و هر کدام از روزنامه‌ها در رعایت برخی معیارها شدت و ضعف داشته‌اند.
زهرا خرازی آذر؛ افسانه مظفری؛ شفیع بهرامیان
چکیده
هدف اصلی این پژوهش، بررسی میزان تأثیر استفاده رسانه‌های‌‌جمعی و اجتماعی بر هم‌گرایی اقوام ایرانی است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و حجم نمونه آماری، ۱۲۰۰ نفر بالای ۱۷ سال از اقوام مورد نظر بوده و نمونه‌گیری نیز براساس ترکیبی از روش‌های احتمالی طبقه‌ای و خوشه‌ای چندمرحله‌ای انجام شده‌است. براساس یافته‌ها، میانگین هم‌گرایی ...
بیشتر
هدف اصلی این پژوهش، بررسی میزان تأثیر استفاده رسانه‌های‌‌جمعی و اجتماعی بر هم‌گرایی اقوام ایرانی است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و حجم نمونه آماری، ۱۲۰۰ نفر بالای ۱۷ سال از اقوام مورد نظر بوده و نمونه‌گیری نیز براساس ترکیبی از روش‌های احتمالی طبقه‌ای و خوشه‌ای چندمرحله‌ای انجام شده‌است. براساس یافته‌ها، میانگین هم‌گرایی اقوام بین نمونه موردنظر برابر با ۴۷/۶۲درصد بوده و به ترتیب افراد قوم بلوچ، کرد، لر، فارس، آذری و عرب بیشترین تا کمترین میزان گرایش هم‌گرایی بینقومی را داشته‌اند. استفاده از شبکههای ماهوارهای قومی و تلویزیونهای خارجی، بیشترین تأثیر منفی را بر هم‌گرایی اقوام داشته و پس از آن، شبکههای ماهوارهای فارسیزبان در مسیر افزایش واگرایی، نقش ایفا کردهاند. شبکههای سراسری صداوسیما و مطبوعات، نقش ایجابی در هم‌گرایی اقوام داشته اما نقش اینترنت معنادار نیست. استفاده از رسانه‌های اجتماعی وب محور بیش از شبکههای اجتماعی بر بستر تلفن همراه هوشمند، باعث افزایش هم‌گرایی اقوام ایرانی شده است.
