زهرا خرازی آذر؛ افسانه مظفری؛ شفیع بهرامیان
چکیده
هدف اصلی این پژوهش، بررسی میزان تأثیر استفاده رسانه‌های‌‌جمعی و اجتماعی بر هم‌گرایی اقوام ایرانی است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و حجم نمونه آماری، ۱۲۰۰ نفر بالای ۱۷ سال از اقوام مورد نظر بوده و نمونه‌گیری نیز براساس ترکیبی از روش‌های احتمالی طبقه‌ای و خوشه‌ای چندمرحله‌ای انجام شده‌است. براساس یافته‌ها، میانگین هم‌گرایی ...
بیشتر
هدف اصلی این پژوهش، بررسی میزان تأثیر استفاده رسانه‌های‌‌جمعی و اجتماعی بر هم‌گرایی اقوام ایرانی است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و حجم نمونه آماری، ۱۲۰۰ نفر بالای ۱۷ سال از اقوام مورد نظر بوده و نمونه‌گیری نیز براساس ترکیبی از روش‌های احتمالی طبقه‌ای و خوشه‌ای چندمرحله‌ای انجام شده‌است. براساس یافته‌ها، میانگین هم‌گرایی اقوام بین نمونه موردنظر برابر با ۴۷/۶۲درصد بوده و به ترتیب افراد قوم بلوچ، کرد، لر، فارس، آذری و عرب بیشترین تا کمترین میزان گرایش هم‌گرایی بینقومی را داشتهاند. استفاده از شبکههای ماهوارهای قومی و تلویزیونهای خارجی، بیشترین تأثیر منفی را بر هم‌گرایی اقوام داشته و پس از آن، شبکههای ماهوارهای فارسیزبان در مسیر افزایش واگرایی، نقش ایفا کردهاند. شبکههای سراسری صداوسیما و مطبوعات، نقش ایجابی در هم‌گرایی اقوام داشته اما نقش اینترنت معنادار نیست. استفاده از رسانه‌های اجتماعی وب محور بیش از شبکههای اجتماعی بر بستر تلفن همراه هوشمند، باعث افزایش هم‌گرایی اقوام ایرانی شده است.
