تورج ربانی؛ فاطمه شاهرودی؛ اسماعیل بنی‌اردلان
چکیده
لیوتار در بحث نقد و تحلیل هنر، از مفهوم «رخداد» با ویژگیهایی مانند غرابت و منحصربه‌فرد بودن، رها از امور پیشین و مرسوم، نامتعین و لحظهای بودن، بهره می‌جوید تا به‌واسطۀ آن قواعد ژانرهای از پیش مقرر را متلاشی و «گواهی دادن بر وجود امر نمایش‌ناپذیر» را به‌عنوان رسالت اثر هنری پسامدرن محقق کند. در این مقاله به شیوۀ ...
بیشتر
لیوتار در بحث نقد و تحلیل هنر، از مفهوم «رخداد» با ویژگیهایی مانند غرابت و منحصربه‌فرد بودن، رها از امور پیشین و مرسوم، نامتعین و لحظهای بودن، بهره می‌جوید تا به‌واسطۀ آن قواعد ژانرهای از پیش مقرر را متلاشی و «گواهی دادن بر وجود امر نمایش‌ناپذیر» را به‌عنوان رسالت اثر هنری پسامدرن محقق کند. در این مقاله به شیوۀ کیفی، با روش کتابخانهای و با تکیه بر فیلم‌های کلوزآپ (1369) و زیر درختان زیتون (1373) از ساختههای عباس کیارستمی، به‌عنوان آثاری فراسینمایی، تلاش شد تا به این پرسش در آثار فراسینمایی پاسخ داده شود که چگونه رخدادها موجب نمایش «امر نمایش‌ناپذیر» میشوند. نتایج این پژوهش در مورد تلفیق فراسینما و مفهوم رخداد نزد لیوتار با تکیه بر نمونههای سینمایی ذکر شده با ویژگیهایی مانند وقفههای فنی در صدا، تصویر و شگردهای نوآورانه در روایت و اشاره به فیلم و فرایند فیلمسازی که بارها فرم متعارف روایتگری کلاسیک و سنتی را به چالش کشیده ـ نشان میدهد که در فراسینما، به میانجی رخداد و از طریق خلق فرمی سینمایی که از سنتها و قواعد مرسوم در فیلمسازی پیروی نمیکند، گواهی دادن بر وجود و نمایش امر نمایش‌ناپذیر به‌عنوان ایده اصلی آراء لیوتار در باب هنر محقق میشود.
