الهه دهقان‌پیشه؛ رضا اسماعیلی
دوره 11، شماره 10 ، مرداد 1389، ، صفحه 79-111
چکیده
این تحقیق، به ارتقا و بومی‌سازی مدلی می‌پردازد که سیاستهای هنری را به چهار گروه تسهیلگر،[1] حامی،[2] معمار[3] و مهندس[4] تقسیم کرده است. این چهار نقش می‌توانند برای نمایش میزان مداخله دولت در حوزه فرهنگ و هنر مورد استفاده قرار گیرند. بدین منظور، با بررسی و تحلیل محتوای مصوبات هنری دولت در سال‌های 1368 تا 1388 و با استفاده از پیشینة ...
بیشتر
این تحقیق، به ارتقا و بومی‌سازی مدلی می‌پردازد که سیاستهای هنری را به چهار گروه تسهیلگر،[1] حامی،[2] معمار[3] و مهندس[4] تقسیم کرده است. این چهار نقش می‌توانند برای نمایش میزان مداخله دولت در حوزه فرهنگ و هنر مورد استفاده قرار گیرند. بدین منظور، با بررسی و تحلیل محتوای مصوبات هنری دولت در سال‌های 1368 تا 1388 و با استفاده از پیشینة مطالعات مربوط به سیاستهای فرهنگی و هنری، شاخصهای جدیدی به جای شاخصهای مربوط به هر نقش در مدل قبلی، تعریف شده، ضمن اینکه چارچوب اصلی نقشها تغییری نکرده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که شاخصهای مربوط به نحوه سرمایهگذاری، ابزار، تحرک سیاسی و هدف برای ارزیابی سیاستهای هنری به عنوان زیرمجموعهای از سیاستهای فرهنگی در ایران، شاخصهای مناسبی هستند.
[1]. Facilitator
[2]. Patron
[3]. Architect
[4]. Engineer
