فرهنگ، ارتباطات و جامعه
منصور ساعی
چکیده
خانواده نخستین نهاد اجتماعی است که در آن، فرزندان نوع و کیفیت ارتباطات میان‌فردی و کنش ارتباطی را با والدین خود تجربه میکنند. اعضای خانواده از طریق سازوکار ارتباطات میان‌فردی نیازها، خواستهها، عواطف، نگرانیها، دغدغهها، تجربهها، افکار، دیدگاه‌ها و احساسات خود را با یکدیگر در میان میگذارند؛ مشورت میکنند؛ تصمیم ...
بیشتر
خانواده نخستین نهاد اجتماعی است که در آن، فرزندان نوع و کیفیت ارتباطات میان‌فردی و کنش ارتباطی را با والدین خود تجربه میکنند. اعضای خانواده از طریق سازوکار ارتباطات میان‌فردی نیازها، خواستهها، عواطف، نگرانیها، دغدغهها، تجربهها، افکار، دیدگاه‌ها و احساسات خود را با یکدیگر در میان میگذارند؛ مشورت میکنند؛ تصمیم می‌گیرند؛ از همدیگر حمایت و پشتیبانی عاطفی و روانی میکنند و تضادها و تنش‌ها را رفع میکنند. هدف مطالعۀ پیش رو تحلیل الگوهای ارتباطات میان‌فردی والدین و فرزندان در خانواده است. بدین منظور، با رویکرد کیقی، مصاحبههای عمقی با هدف تحلیل تجربۀ زیستۀ 40 نفر از دانش‌آموزان دختر و پسر در مقطع متوسطۀ دوم در 10 دبیرستان دولتی در 5 نقطۀ شهر تهران صورت گرفت. تحلیل تجربۀ زیستۀ نوجوانان مورد مطالعه نشان میدهد که عمدهترین گفت‌وگوهای فرزندان و والدین در خانواده از نوع «گفت‌وگوی گزارش‌محور» یا اطلاعرسان درمورد «فعالیت‌های آموزشی و درسی فرزندان و اتفاقات مدرسه و یا فعالیت‌های روزمرۀ اعضای خانواده» است. نتایج پژوهش حاکی است که سه الگوی ارتباطات کلامی «گفت‌وشنودی و مشارکتی»، «الگوی مناظرهای و جدلی» و «الگوی تکگویی نصیحتمحور و سرزنش‌آمیز» در روابط بین والدین و فرزندان قابل مشاهده است.
منصور ساعی
چکیده
هدف اصلی این مقاله، شناسایی و تحلیل موانع ساختاری و حرفهای فراروی نظارت و دیده‌بانی رسانهای برکنشهای دولت و سازمانهای دولتی در ایران است. در این مطالعه برای جمع‌آوری اطلاعات از روش کیفی (مصاحبه عمیق با روزنامهنگاران باتجربه و متخصصان روابط عمومی) و از شیوۀ نمونه‌گیری هدفمند، برای انتخاب نمونه‌ها استفاده شد. نتایج ...
بیشتر
هدف اصلی این مقاله، شناسایی و تحلیل موانع ساختاری و حرفهای فراروی نظارت و دیده‌بانی رسانهای برکنشهای دولت و سازمانهای دولتی در ایران است. در این مطالعه برای جمع‌آوری اطلاعات از روش کیفی (مصاحبه عمیق با روزنامهنگاران باتجربه و متخصصان روابط عمومی) و از شیوۀ نمونه‌گیری هدفمند، برای انتخاب نمونه‌ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مهم‌ترین موانع فرهنگی شامل «پنهان‌کاری و هراس از شفافیت در فرهنگ ایرانی، استقبال از تمجید و ستایش و هراس از انتقاد در میان ایرانیان»، مهم‌ترین موانع سیاسی، شامل «اسرارگرایی در رسانه براثر سایه سنگین سیاست، برخورد سیاسی با رسانهها، کارکرد حزبی رسانهها، مدیریت رسانهها توسط افراد سیاسی»، مهم‌ترین موانع حقوق و قانونی شامل «لزوم دریافت مجوز برای فعالیت‌های رسانهای، گستردگی استثنائات و خطوط قرمز اطلاعرسانی، نبود تعریفی روشن از جرم مطبوعاتی»، مهم‌ترین موانع اقتصادی «حضور دولت در اقتصاد رسانه، تطمیع خبرنگاران، نابرابری فضای رقابت بین رسانههای دولتی و غیردولتی»، مهم‌ترین موانع درون سازمانهای دولتی شامل «نگاه مالکانه سازمانهای دولتی به اطلاعات سازمانی، بسته بودن جلسات ادارات دولتی بر روی رسانهها، تلقی هجمه‌گرایانۀ و مچگیرانه مدیرانِ سازمان‌ها از انتقاد رسانهها» و مهم‌ترین موانع درون رسانهای شامل «خودسانسوری رسانهها، وجود افراد جوان و بی‌تجربه در رسانهها، عدم آشنایی با روزنامه‌نگاری تحقیقی، غلبه رویکرد رویدادمحوری بر فرایند محوری در رسانهها» بوده‌اند.
